Mannen van de oude keizer

Er was eens een oude keizer. Hij heette Frans Josef, was een telg uit het geslacht van de Habsburgers, en regeerde niet minder dan 68 jaar over Oostenrijk, Hongarije en nog veel meer landen. De meeste mensen vonden dat wel prima, het ging immers al eeuwen zo, en de oude keizer bedoelde het goed. Het was duidelijk hoe de wereld in elkaar stak, hoe de verhoudingen waren. Zo zijn onze manieren, als je je eraan houdt, komt het goed. Maar onder de oppervlakte was er iets gaan broeien. Toen de neef van de keizer met een pistoolschot werd vermoord, brak de grote oorlog uit. Zingend trokken de mannen van de keizer ten strijde. Maar de wereld was veranderd, de oorlog niet meer wat het ooit was, miljoenen soldaten vonden de dood en het gezang verstomde. De oude keizer stierf eenzaam in zijn paleis in Wenen, zijn opvolger werd per trein de grens overgezet. 

Tussen regels klinkt een gerucht

Op Goed Gerucht zoekt volgens de website naar creativiteit, lef, spiritualiteit en humor in de kerk. Op de 28ste Geruchtdag wordt God gezocht tussen de punten, komma’s en witregels van de literatuur. Met Oek de Jong, Desanne van Brederode, Cees Bregman en Johan Goud. Als schrijver, en voorzitter van een club die de verbinding probeert te leggen tussen geloof en literatuur, zoek ik een dagje mee.

Hemelvaart zonder hemel

Eigenlijk is het een vrij gewoon verhaal. Elke zomer kun je de berichtjes in de kranten lezen. Een onbezorgde vakantie in het buitenland eindigt in een drama, een vriend of familielid komt in een ver oord om het leven. Hemelvaart is het verhaal achter zo’n bericht. In de zomer van 1985 maakt Judith Koelemeijer met vijf andere meiden uit de Zaanstreek een reis langs verschillende Griekse eilanden. De zon schijnt, de mannen zijn aantrekkelijk, de alcohol vloeit rijkelijk, het leven lacht. Typisch zo’n vakantie waarvan je hoopt dat je dochters nooit op het idee zullen komen.

Eindelijk gelezen – Publieke Werken

Deze zomer heb ik me voorgenomen een paar klassiekers te lezen die al jaren ongelezen in mijn kast staan. De eerste die ik ter hand nam was Publieke Werken van Thomas Rosenboom. Later volgen DIS van Marcel Möring, een of meer delen uit de romancyclus De Tandeloze Tijd van A.F.Th. van der Heijden, iets van Graham Greene en Faulkner.

De soevereine gang van Stoner

En toen was daar ineens Stoner. John Williams schreef het boek al in 1965. In 2006 kwam het opnieuw uit in de VS, en sinds een aantal maanden staat het ook hoog op de Nederlandse hitlijsten. Zo’n boek moet je lezen. Maar is het ook meer dan een hype?

De man die niet ophield met slapen

Sinds het einde van de oorlog verkeert Erwin in een diepe slaap. Hij wordt door medevluchtelingen trein in en trein uit gesleept, vrachtauto in en vrachtauto uit. Ze noemen hem ‘de slaapjongen’. Aangekomen op het strand van Napels komt hij langzaamaan bij en sluit hij zich aan bij een groep jongens die opgeleid wordt voor de Hagana, het leger van de Joden in Palestina.

De vormcrisis van Ian McEwan

Ian McEwan heeft zijn naam gevestigd als geniaal plottenbouwer. Romans als ‘Atonement’, ‘Saturday’ en ‘On chesil beach’ hebben hem terecht tot een van de grootste Britse auteurs van dit moment gemaakt. Kan zijn nieuwe roman ‘Suikertand’ (‘Sweet Tooth’) aan het rijtje toegevoegd worden? Ik heb mijn twijfels.

Pier en Oceaan, is er leven na het gereformeerde?

“Je moet op de knibbels, jong.” Abel en zijn opa zijn net terug van een zeiltochtje over een Fries meer. Bij een set fuiken hebben ze even stilgestaan bij het familieverhaal dat Abels overgrootvader in zijn bootje gestorven is. Op zijn knieën, in gebed. Abel twijfelt aan het waarheidsgehalte van het verhaal. Geloofstwijfels heeft hij niet meer, geloven is voor hem voorbij. Zijn opa wil het weten: “Geloof je nog?” Als hij een hoofdschuddend antwoord krijgt, is zijn reactie simpel: op de knibbels, net als je overgrootvader.

De kille wereld van Peter Buwalda

Kun je een boek wat zo bejubeld is in De Wereld Draait Door en in recensies nog onbevooroordeeld lezen? Of kan het alleen maar tegenvallen? In de vertraging gelezen: Bonita Avenue van Peter Buwalda.

In ongenade, literatuur bij de stille week

Omdat hij boven op de stapel lag, begon ik deze week aan In ongenade, de vertaling van het verfilmde Disgrace van J.M. Coetzee. De titel had een waarschuwing kunnen zijn, maar dat drong aanvankelijk niet tot me door. In de week waarin de genade het hoofdthema is, bracht dit boek me daar dichter bij.