Jezus! in Nijmegen

Als ik de deur van het tijdschriftenwinkeltje open zwaai, sta ik meteen oog in oog. Jezus! heeft een prominente plek gekregen in het schap. ‘Hij is echt mooi,’ zegt de mevrouw achter het miniscule kassabalietje. ‘Heb er meteen extra besteld. Die meneer Japin, die kan dat.’ Ik knik, reken af en blader alvast vluchtig. Zou het gelukt zijn om met een oppervlakkig medium als een glossy Christus recht te doen? De vormgeving is vakwerk, zie ik in een oogopslag. Maar op de inhoud krijg ik niet direct grip. En met de cover wil het ook niet klikken. Een type ‘vrouw met baard’, zo wil ik niet dat Jezus eruit ziet.